นพนภัส

ในเรื่องของการกู้ยืมเงินนั้น เชื่อว่า หลายๆท่านก็ต้องเคยที่จะกู้ยืมเงินจากเพื่อน จากคนรู้จัก หรือจากนายทุน อย่างแน่นอน แต่ในบางครั้งการกู้ยืมเงินนั้นอาจไม่ได้จัดทำเป็นลายลักษณ์อักษรหรือหลักฐานเป็นหนังสือหรือเป็นหนังสือสัญญากู้อย่างที่เราเข้าใจกัน ตามกฎหมายแล้วย่อมส่งผลให้การกู้ยืมเงินเป็นหนี้ระหว่างกัน แต่ไม่อาจฟ้องร้องบังคับคดีต่อกันได้ กล่าวคือ เจ้าหนี้สามารถฟ้องร้องคดีได้แต่ต้องแพ้คดีเพราะไม่มีหลักฐานของการกู้ยืมเงินมาแสดงต่อศาล ทั้งนี้เป็นไปตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 653  การกู้ยืมเงินกว่าสองพันบาทขึ้นไปนั้น ถ้ามิได้มีหลักฐานแห่งการกู้ยืมเป็นหนังสืออย่างใดอย่างหนึ่งลงลายมือชื่อผู้ยืมเป็นสำคัญ จะฟ้องร้องให้บังคับคดีหาได้ไม่ ดังนั้น การจะฟ้องคดีให้มีโอกาสชนะสูงได้นั้น จะต้องมีหนังสือสัญญากู้หรือหลักฐานเป็นหนังสือมาแสดงต่อศาล
แล้วสัญญากู้กับหลักฐานเป็นหนังสือมีความแตกต่างกัน คือ สัญญากู้จะเป็นรูปแบบของสัญญาระบุข้อความไว้ชัดเจนความใครกู้ยืมเงินใคร ดอกเบี้ยเท่าไหร่ ครบกำหนดชำระเงินกู้เมื่อไหร่ นำใครมาค้ำประกัน มีอะไรมาจำนำและหรือจำนองประกันหนี้บ้าง ส่วนหลักฐานแห่งการกู้ยืมเงินนั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นรูปแบบของสัญญา อาจจะเป็นจดหมายโต้ตอบกัน หรือเศษกระดาษที่อ่านแล้วไว้ความว่า ได้กู้เงินจำนวนเท่าไหร่และจะใช้คืนรวมถึงลงลายมือชื่อผู้กู้ยืมก็สามารถเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมเงินได้แล้ว
ในบทความนี้ เรามาพูดถึงคำว่า  “ไถ่คืนในภายหลัง” ซึ่งเป็นข้อความในสัญญาจะซื้อจะขายที่ดิน จะเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมเงินได้หรือไม่ คำว่า ไถ่คืนหรือไถถอน นั้น มีความหมายว่า ชำระหนี้เพื่อปลดเปลื้องพันธะในทรัพย์สินที่จำนองไว้ให้หลุดจากการเป็นประกัน จึงเป็นข้อความที่ยืนยันว่า เป็นการกู้ยืมเงินจากเจ้าหนี้นั้นเอง ดังนั้น สัญญาจะซื้อขายที่ดินดังกล่าวจึงเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมเงินได้